W pracy z uczniem, na języku polskim, szczególny nacisk kładzie się na kształcenie sprawności komunikowania się w sytuacjach codziennych. Wykorzystuje się różnorodne metody i techniki nauczania dostosowane do indywidualnych potrzeb, możliwości, umiejętności i zainteresowań ucznia, które umożliwiają mu osiągnięcie umiejętności kluczowych.

Najskuteczniejszym sposobem uczenia się jest uczenie się przez doświadczenie, w sytuacjach bogatych w przeżycia, które angażują aktywność uczniów, poprzez stosowanie aktywizujących metod i technik nauczania (przekład intersemiotyczny, gry dydaktyczne, dramy, burza mózgów, mapa mentalna), w sytuacjach dających możliwość praktycznego zastosowania zdobytej wiedzy.

Uczeń na lekcjach języka polskiego uczestniczy również w pracy grupowej, gdzie ma możliwość współpracy z rówieśnikami. W tak tworzonych warunkach ma szansę na mówienie, słuchanie, dyskutowanie.

Uczeń ćwiczy techniki czytania głośnego oraz czytanie ciche ze zrozumieniem, ponieważ ta umiejętność decyduje o sukcesach ucznia nie tylko na lekcjach języka polskiego oraz systematycznie korzysta ze słowników i encyklopedii.

W doskonaleniu pisania znajdują się ćwiczenia odtwórcze, redakcyjne i kompozycyjne. Stosuje się również wiele ćwiczeń słownikowych, gramatyczno-stylistycznych. Szczególny nacisk kładzie się na doskonalenie przy każdej okazji podstawowych zasad ortografii. Nauka
o języku ma charakter najbardziej praktyczny. Do kształcenia sprawności językowych wykorzystuje się zadania w formie prostych zagadek, rebusów, krzyżówek, gier dydaktycznych.

Katarzyna Zalewska